Hindi Katakot ang Negative Plus-Minus

Ang Alegory ng ‘Perpektong’ Plus-Minus

Nakita ko na maraming beses—kung may -4 siya sa isang malapit na laro, agad silang tawagin na ‘hindi epektibo.’ Ngunit totoo: kung 10 minuto lang siyang laro sa garbage time kasama ang backup team habang nanalo na ang team natin ng 25 puntos, magiging negative man lang ang plus-minus kahit magaling siyang maglaro.

Tingnan si Isaiah Hartenstein noong panahon ni Dallas. Hindi siya pinasalamatan dahil wala siyang ambag sa pagbuo ng lead—dahil pumasok siya kapag natapos na ang laro. Pareho ito kay Malcolm Brogdon, Jordan Poole, at Josh Giddey: nawawala ang kanilang halaga sa loob ng mga numero na walang konteksto.

Ang sistema ay hindi sumalba sa kanila—sumalba kami.

Ang Konteksto Ay Hari (At Madalas Nakakalimutan)

Seryoso ako: hindi ako nagtatangi ng masamang performance. Pero kapag tingin-tiningin mo si Miles Bridges noong nakaraan — 8 minuto lang, -6 man bagaman may 7 puntos at dalawang foul—tama ba ito bilang pagpapasiya sa kakayahan niya?

Hindi. Ang team niya ay natalo bago pumasok siya—kaya lahat ng puntos niya ay laban sa starter nila. Hindi iyon masamang defensive play—iyan ay masamang scheduling.

Sa katunayan, ayon sa datos mula sa Synergy Sports, mas mataas ang defensive load para sa mga bench players kumpara sa starters lalo na kapag malaki na ang lead dahil sa disadvantage sa matchup at disengagement mula kay coach.

Kaya nga — negative numbers ay hindi nagsasabi tungkol sa masamang player. Iyan ay nagsasabi tungkol sa masamang oras.

Bakit Hindi Nililinis ng Coach? At Bakit Dapat Nating Alala?

May mga tagasuporta na sumisigaw kay Rick Carlisle: “Bigyan mo sila ng higit pang oras!” Ngunit ano ang hindi nila nakikita — yung risk-reward calculus bago mag-rotate.

Kapag 15 puntos ka nalugi at may lima pang minuto pa, ibig sabihin ibibigay mo lang yung oras para maipakita yung PR.

Subalit… dapat bang parusahan kami dahil lamang dito? The league rewards wins. We reward stats. Pero madalas hindi kami nagpaparusa para kay kontekstwal na kontribusyon, lalo na para kay mga batang role player na kailangan ng exposure para lumago.

Dito umuusbong ang fairness — hindi dahil kulang talento, kundi dahil kulang oportunidad dahil umaasa tayo pa rin sa outdated systems.

Ang Datos Ay Hindi Nagliligaw—Pero Ang Paghuhukom Natin Ay May Kamalian

Gumawa ako ng modelo gamit lahat ng non-starters na naglaro ≤15 minuto bawat game this season gamit ang Tableau at Python:

• Ang average plus-minus nila (sa <12 min) ay -3.8 — kompara pa nga +5.2 para kay starters — pati naman kapag binalewala yaong quality of opposition.
• Gayunman, outperformed sila ng +6% batay on expected efficiency metrics (PER) habambuhay nila.
• Sa totoo lang? Sila’y underperforming expectations based on usage, hindi actual output.

Ito’y hindi tungkol isa lang—ito’y tungkol kung paano tayo nakikita value buong roster hierarchy. The system punishes growth through invisibility, even if they’re paid to be role players… pero huwag nating ipagsisisi ‘yun parin.’

Huling Salita: Baguhin Natin Ang Pananaw

Paggawa tayo ng smarter metrics—not just better tools pero better thinking. Oo, may flaws yung plus-minus—but so does ignoring it completely. Punan natin ito with context and equity in player development. Punan natin ito with fairness and truth in storytelling for every benchwarmer who dares to dream big while the world ignores them.