Ano ang natunghay sa likas na stats ni Jalen Wells? Hindi siya nawawala—nagkakaroon lang siya ng maliit na pagkikilala. Ang mga bilang ay sasabihin ng katotohan na hindi nakikita.

Nakita ko kung paano sinasagot ng mga algorithm ang tunay na lakas ng mga laroy sa madilim na kalye—hindi sa spreadsheet. Ang 43.6% ay hindi propesyonal, kundi kuwento na iniiwan ang kalulu ng basketball.

Ang pagbenta ng Lakers sa $10B ay huling kabanatan ng isang 46-taon na pamana—hindi ito transaksyon, kundi tula na isinulat sa bawat hagis at antas. Si Jeanie Buss ang tagapangalaga ng puso, hindi yaman.

Isang data scientist mula sa LA, natutunan kong ang basketball sa Memphis ay higit pa sa mga numero—ito ay tungkol sa tahimik na pasensya, pag-ibig, at ritwal na nangyayari matapos ang hatinggabi.

Isang analista mula sa Northwestern ay natagpuan sa Fanatics Fest—kung saan ang 100 na manonood ay nagtatawag ng shot charts bilang isang ritwal ng kultura. Hindi ito data, kundi kalikasan na naisip sa bawat hikay at paa.

Hindi lang ang puntos ang mahalaga—ang tunay na impluwensya ni John Collins ay nasa kanyang depensa at paggawa ng kaniyang mga kasama. Ang data ang nagpapakita ng totoong kwento.

Isinisiap ko ang boses ng mga mananood sa paligid ng United Center—hindi dahil sa numero, kundi dahil sa pangarap. Hindi ito hype; ito ay lungkot na pinagsasama bilang alaala.

Hindi ito tungkol sa puntos kundi sa tahimik na sandali pagkatapos ng huling bakbok—kung hindi mo naramdaman ang pagtibok ng puso, hindi ka talaga nagmamahal sa laro. Ito ay siningit ng kaluluwa, hindi lang data.

Nakikita ng data ang totoo sa 2010 Finals: hindi lang ang puntos ni Kobe, kundi ang kanyang sistemang nagbawas. Si Paul Gasol? Hindi siya naging bida, pero siya ang nagtagpo ng lahat.