Ang Tanong ng Bagong Tagapakinggan

Naiintindihan ko. Bumisita ka lang noong 2020 o huli. Lahat ng nakita mo ay mga highlight kung paano si Klay naglalabas ng mga three-pointer habang nawawala ang bawat tagumpay. Pero kapag sinabi nila na ‘unstoppable siya’, tanong mo: legend ba ito o myth?

Ako’y nagsaliksik sa player efficiency gamit ang Python at Synergy Sports data — kaya’t sige, isara na ang radyo.

Ang Datos Sa Likod ng Hype

Noong 2018–19, average si Klay ng 21.5 puntos bawat laro, 44.7% mula sa three, at naglaro ng halos 35 minuto bawat laro — isa sa tatlong manlalaro na may higit pa sa 500 three attempts.

Pero narito ang punto: hindi lang siya magaling mag-throw — ikaw din ay magaling mag-defend. Ang DWS niya ay nasa top 5 among guards noong taon.

Hindi siya pure scorer gaya ni Steph Curry; siya’y volume shooter na may elite spacing, kaya’ng mahirap i-define kahit double-teamed.

Ang Tunay na Kwento: Konteksto Ay Mahalaga

Noong panahon iyon, may dalawa pang All-NBA players (Curry & Durant) at isa pang guard (Klay) na average over 20 PPG sa 67% effective field goal percentage. Hindi sustainable — pero hindi rin random.

Ang TS% niya (64.3%) ay nasa top 6 among qualified guards — mas mataas kaysa kay James Harden o Luka Dončić.

At oo, ang catch-and-shoot accuracy niya ay umabot sa 47%, isa sa pinakamataas ever recorded.

Kaya hindi nostalgia — ito’y regression analysis na nagpapatunay: totoo talaga yung nangyari noong ’18–’19.

Bakit Nawala Ngayon?

Nakikita mo lang siya minsan—baka isang highlight reel kung ililipat niya ang Brooklyn sa lima minuto—pero iniisip mong ‘yan na yung peak.’ Pero nakalimutan mo: noong panahon iyon, wala siyang pinsala, may superstar teammate na MVP level, at sistema batay sa pick-and-roll + ball movement + spacing.

Hindi lang dahil hot si Klay; dahil perfect fit siya sa offensive machine.

Madalas tinutukso natin ang performance under ideal conditions bilang legacy — pero data shows he didn’t just survive; lumago pa siya roon.

Wastong Verdict: Elite Level – Ano Naman Ito?

The short answer? Opo, nakarating si Klay Thompson sa elite level—lalo na noong 2018–19. Pero ano’y nag-iiba dito ay hindi lamang scoring volume o shooting percentage… ito’y kung gaano kalakas ang efficiency habang nakokontrol din ang defensive load at team chemistry.

Hindi lamang ‘shooter’ — sino’y architect ng spacing, rhythm, at pressure distribution bawat possession.

Kung baguhan ka sa basketball analytics o late ka lang? Huwag maniwala lahat sa YouTube clips. Ang totoo ay nasa mga pattern na pwedeng sukatin—hindi lang mga sandali na alaalain mo.

Kaya’t susunod mong tanungin: ‘Tunay ba sila?’ Ipaalam mo dito: hindi dahil gumawa lang ng shots, kundi dahil nagtayo sila ng sistema.