การยิงสุดท้ายของจิอานนิส อันตีโตคูมพ์ไม่ใช่แค่สถิติ แต่เป็นกวีแห่งความเงียบใต้แสงสีเทา มันพูดด้วยหัวใจ ไม่ใช่เสียงเชียร์ และแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญที่ลึกซึ้งกว่าคำพูดใดๆ