แม็กซิม เรนาอูด: ยักษ์ที่เงียบ

ผืนผ้าของยักษ์เงียบ

ฉันได้ใช้คืนคืนศึกษาไม่ใช่เพื่อตัวเลข แต่เพื่อจังหวะ แม็กซิม เรนาอูดไม่ได้แค่เล่นบาสเกตบอล; เขาปั้นขึ้นมัน คนสูงเจ็ดฟุตที่มือจับขอบและเท้าจมนลงบนคอนกรีต

ประสิทธิภาพใต้โพสต? 50.7% อัตราการรีบา운ด์โจมตี? 67.4% อัตราการยิงสามแต้ม? 44% เหลักเหล่านี้ไม่ใช่แค่สถิติ—แต่คือบทกวีที่เคลื่อนไหว

การป้องกันที่ไม่พูด

แต่เมื่อเกมเร่งเร็ว up ก็จะเปิดความจริง เขาไม่สามารถปกป้องการขับไล่อย่างรวดเร็ว เขาไม่มีทางปิดปลายปีก เมื่อด้านหลังใช้ความลังเลเพื่อล่อเขา เขาไม่ตอบ—he พักนานกว่าลูกบอล

อัตราบล็อก (4.6%) ดูสง่างาม…จนคุณเข้าใจ: เขากำลังป้องกันพื้นที่ว่างเปล่า ไม่ใช่นักเล่น

ปริศนาของพื้นที่

บาสเกตบอลสมัยใหม่ให้รางวัลแก่มนุษย์ยักษ์ที่เคลื่อนไหว—แต่อเรนาอูดเคลื่อนไหวเฉพาะเมื่อบังคับ เขาขยายพื้น地板จากฝีมือของเขา—but never with his feet. สโมสรจะเลือกเขาเพราะสิ่งที่เขาทำ—not เพราะสิ่งที่เขาทำไมได้

##คำถามที่ไม่มีใครถาม aloud คุณสามารถสร้างรายชื่อรอบชายคนหนึ่งที่ทำคะแนนเหมือน MVP—but พองกันเหมือนความคิดหลัง? NBA ไม่จำเป็นมนุษย์ยักษ์คนใหม่อีก—แต่อยากได้มนุษย์คนหนึ่งที่ปกป้องในสิ่งที่เขาสัมผัส เรนาอูดสัมผัสทุกอย่าง…ยกเว้นการป้องกัน

กรอบสุดท้าย: ภาพวาดในภาวะไร้เสียง

เขามิได้พัง—he’s unfinished. ในมหาวิทยาลัย เงียบคือแหล่งปลอดภัย ใน NBA? มันจะกลายเป็นการเฝ่ายตาม dõi การเคลื่อนไหวครั้งถัดไปของเขาไม่มากำหนดน้ำตา—it’s rehab.