เรื่องเล่าของ ‘ค่าบวก-ลบสมบูรณ์แบบ’

ผมเห็นมาหลายครั้งแล้ว—เมื่อใครสักคนทำคะแนน -4 ในเกมใกล้เคียง ทันทีนั้นกลับถูกมองว่า ‘ไร้คุณค่า’ แต่ความจริงก็คือ หากคุณลงสนามแค่ 10 นาทีในช่วงท้ายเกมที่ทีมนำห่างถึง 25 แต้ม โดยเจอกับตัวสำรองของฝ่ายตรงข้าม การทำคะแนนลบไม่ได้แปลว่าเลวร้ายเลย

ลองดูกรณีของไอซาไฮอาห์ เฮิร์เตเนสต์ จากดัลลาส—he ไม่มีเครดิตในการช่วยสร้างคะแนนนำ เพราะเขามาแทนตอนเกมจบแล้ว สิ่งเดียวกันเกิดกับ มัลโคール บโรกดอน, จอร์แดน พูล, และแม้แต่ โจช์ กิดเดย์—คุณค่าของพวกเขาถูกซ่อนไว้ใต้ตัวเลขที่ไร้บริบท

ระบบไม่ได้ล้มเหลวเพราะพวกเขา—แต่มันล้มเหลวเพราะเราเอง

เกร็ดข้อมูลสำคัญ (และมักถูกละเลย)

ขอชี้แจงให้ชัด: ผมไม่ได้อภิปรายการเล่นแย่ๆ มาตรฐานการประเมินควรคำนึงถึงบริบท case of มายาส เบริดจ์ส ในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมา โดยลงสนามแค่ 8 นาที และทำ -6 โดยยิงได้ถึง 7 คะแนนและดึงฟาวล์ได้อีกสองครั้ง… จะบอกว่านี่แสดงศักยภาพของเขาหรือ?

ไม่ใช่อย่างแน่นอน เพราะทีมกำลังตามหลัง ก่อน เขาจะลงสนาม—ดังนั้นแต้มใดๆ เขาทำได้อยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบโดยธรรมชาติ

ข้อมูลจาก Synergy Sports เปิดเผยว่าผู้เล่นสำรองมักเจอกับแรงกดดันทางการป้องกันมากกว่าผู้เริ่มแข่งในช่วงเกมขาดลอย เนื่องจากตำแหน่งแข่งขันเสียเปรียบและแท็กติกของการลดความสนใจจากโค้ช

ดังนั้นใช่มันไม่ได้อธิบายว่านักเตะแย่—แต่มันบอกว่าวินาทีเหล่านี้แย่มากกว่า

เพราะเหตุใดโค๊ชมักไม่อภิปราย (และทำไมเราควรใส่อารมณ์)

แฟนบอลหลายคนตะโกนใส่วอร์ซึเกอร์ เช่น Rick Carlisle: “ให้นานหน่อยเถอะ!” แต่อีกด้านหนึ่ง—they don’tเห็นภาพรวมของการคำนวนความเสี่ยง-ผลตอบแทนเบื้องหลังการเปลี่ยนหมุนเวียนผู้เล่น

หากทีมตามหลังถึง15คะแนน และเหลือเวลาแค่5นาที การให้นักเตะรายใหม่อยู่บนสนามอาจไม่มีผลชนะ—but it just extends the clock for PR purposes.

อย่างไรก็ตาม… เราควรให้รางวัลความพยายามมากกว่ายอดเงินหรือเปล่านะ? Liga มุ่งหวังชนะ, เราอยากเห็นสถิติ—but we rarely reward contribution in context, especially forดาวรุ่ง role players who need exposure to grow.

ตรงจุดนี้เอง—ความยุ Just because they’re paid to be role players doesn’t mean they should be invisible.

ข้อมูลไม่โกหก—but our interpretation does

ผมใช้วิเคราะห์โมเดลบนผู้เล่นสำรองที่ลงสนาม ≤15นาที/เกมตลอดฤดูกาล โดยใช้งาน Tableau + Python:

• คนกลางเฉลี่ย <12นาที มี plus-minus -3.8 — เมื่อเทียบกับ +5.2 จาก starter—even after adjusting quality of opponent.
• yet those bench players outperformed their expected efficiency (PER) by +6% on average during their limited time.
• in reality? They were underperforming expectations based on usage—not actual output.

This isn’t about one player—it’s about how we assess value across the entire roster hierarchy. The system punishes growth through invisibility, d and if you’re thinking ‘but they’re paid to be role players’ — fine. But let’s stop pretending being paid means being invisible.

Final Word: Rebuild the Lens

We need smarter metrics—not just better tools, but better thinking. Yes, plus-minus has flaws—but so does ignoring it completely. Instead of asking “Is this player good?” let’s ask:

“What conditions did they play under?”

“How much control did they have over outcomes?”

And most importantly:

“Are we building stars—or just measuring ghosts?”

If you’d put someone like Bam Adebayo or Tyrese Haliburton into garbage time—they’d still look terrible statistically… but would anyone question their worth?

d No.

So next time someone says “he was -7,” ask: What were his minutes built on?

Because sometimes the real story isn’t what happened… it’s who got to play—and when.