ซันส์กดดันดูแรนท์

การรณรงค์กดดันอย่างเงียบ ๆ

เริ่มต้นในเดือนกุมภาพันธ์ — ไม่ใช่ผ่านข่าวใหญ่โต แต่เป็นเสียงกระซิบในสายโทรศัพท์ประชุมทางออนไลน์ เซ็นส์ไม่ได้แค่หารือข้อเสนอแลกเปลี่ยนเท่านั้น แต่กำลังวางแผนเชิงจิตวิทยาที่แปลกประหลาดที่สุดในรอบหลายปีของ NBA โดยตามรายงานของแซม อามิก จาก Run It Back พวกเขาได้ปล่อยข่าวลือให้ทิมเบอร์วูล์ฟส์รู้ว่าดูแรนท์อาจสนใจย้ายมา แต่มีจุดสำคัญ: พวกเขาไม่มีหลักฐานยืนยันความสนใจจากเค็ด-เดียวกับเอเย่นต์เลย

เมื่อกลยุทธ์กลายเป็นความเข้าใจผิด

ขอชี้แจงไว้ก่อน: มันไม่ใช่การฉ้อโกง มันคือกลยุทธ์ที่ไปไกลเกินไป เซ็นส์ต้องการสร้างความเร่งรีบให้ทิมเบอร์วูลฟส์เชื่อว่าดูแรนท์เปิดรับโอกาสเข้าร่วม หากแต่ไม่มีการสนทนาระหว่างตรงกับเค็ดหรือเอเย่นต์จริง ๆ ส่งผลให้พวกเขากำลังเดาไปเอง และเมื่อรู้ภายหลังว่าไม่มีบทสนทนาระหว่างฝ่ายใดเลย ก็กลายเป็นเรื่องอื้อฉาวและทำลายความเชื่อมั่นในการเจรจาครั้งถัดไปได้

เอดเวิรズไม่ได้ชวนเขาเลยหรือ?

แล้วตรงนี้คือคำเฉลย: ตามรายงานของwindhorst อานโทนี เอดเวิรズ ไม่เคย ส่งข้อความหรือพยายามโน้มน้าวเค็ดโดยตรง ไม่มีข้อความแชทนัดเจอ, ไม่มีเกมฝึกซ้อมแบบสบาย ๆ เหนือสนาม U.S. Bank Stadium แล้วทำไมเซ็นสจึงคิดว่าแผนงานจะสำเร็จ? เพราะโมเดลด้านกลยุทธกรรมของพวกเขาเห็นการเปลี่ยนมือผู้เล่นเหมือนตลาดหุ้น — เป็นเพียงการทำธุรกิจเท่านั้น แต่ว่า การตัดสินใจของมนุษยชาตินั้นมหาศาลกว่ากราฟและสถิติ ดูแรนทฺจะเลือกสโมสรตามสภาพแวดล้อม, การสนับสนุนจากเจ้าของ, และเคมีระหว่างคนในทีม หากขาดสามอย่างนี้แม้ออฟเฟอร๋อนแสนแรงจากมินเนโซตา ก็คงไร้ค่า

ข้อมูลพบมนุษยธรรมในอำนาจผู้เล่น

ฉันใช้งานเวลาหลายร้อยชั่วโมงในการจำลองพฤติกรรมการตัดสินใจผู้เล่นโดยใช้ Python และ Tableau — แต่ว่า พฤติกรรมอารมณแบบมนุษยชน จะถูกคาดเดาได้อย่างไร? เมื่อคุณบังคับเรื่องราวลงไปบนคนอย่างเค็ด — whose career has been defined by autonomy and self-ownership — you riskสร้างปฏิกิริยาแบบสวนทางแทนแรงผลักเคลื่อนไหว ถ้ากดมากเท่าไหร่ เขาอาจเงียบลงหรือหันไปมอง Miami หรือ San Antonio ก่อนหน้านี้เสียอีก ironic: เซ็นสกำลังพยายามสร้างความต้องการสำหรับแฟรanchiseตนเอง ในขณะเดียวกันกลับทำลายชื่อเสียงของตนเองในสายตาเค็ด

จะแก้อย่างไรได้อีก?

จะเกิดอะไรขึ้นครอบครัวหากพวกเขาทำแบบไหน? คำตอบอยู่ตรง ‘ความเคารพ’ – ไม่ใช่อภินัย การเจรจาจริง ๆ กับครอบครัวและเอเย่นต้องเกิดขึ้นครั้งแรก โดยพูดถึงภาพรวม เชื้อเพลิงสำหรับดาวรุ่งอย่างเดวินบ๊อกเกอรและแบรดเลยบ๊อล (ซึ่งตอนนี้แข็งแกร่งพอสมควร) และอนาคตระยะยาวนอกเหนือจากการชนะแชมปื เพราะตอนอายุ38แล้ว เคอ็ดกำลังมองหา ‘จุดหมาย’ เพื่อน้ำหนักมากกว่าแชมปืเพียงใบเดียว หากเซ็นสยังมอบอะไรให้น้อยกว่านั้นมินเนโซตาอาจจะแพ้นานๆ ก่อน