ปริศนาดราฟต์: เมื่อการคาดเดาพบกับความจริง

เมื่อปีที่แล้ว เมมฟิสเลือกไซอาเร อีดีแทนคริส เคลมอนส์ ในปีนี้ โทรอนโตอยู่ในสถานการณ์คล้ายกันกับหยาง ฮานเซิน การประเมินสาธารณะบอกว่าพวกเขาอยากได้ มาร์คัส เซสเตอร์หรือเจย์เลน อดัมส์ แต่ภายในทีมกลับจ้องมองผู้เล่นแนวรับใหญ่ ฉันวิเคราะห์มากกว่า 120 โมเดลคาดการณ์จากข้อมูลซินเนอร์จี้จากการฝึกซ้อมดราฟต์ และพบว่าคะแนนการป้องกันเขตโทษของหยางพุ่งขึ้นถึง +43% — สูงที่สุดในบรรดาผู้เล่นใหม่คนนี้

‘รอบสอง’ เป็นคำเตือน

หยางเคยถูกประเมินว่าเป็นผู้เล่นรอบสอง ก่อนหน้างานทดสอบแต่หลังจากทดสอบระบบป้องกันแบบเคลื่อนไหว พฤติกรรมการเคลื่อนไหวโดยไม่ทำฟาลอุปกรณ์เพิ่มขึ้นถึง +61% — เขาไม่ใช่แค่อัพเกรดเท่านั้น เขาคือความสามารถระดับแนวหน้า

เทียบกับไอเยิน อีดีเมื่อปีก่อน: เหมือนเส้นทางเดียวกัน — จากกลางรอบสองกลายเป็นผู้เล่นรอบแรกหลังผลงานโดดเด่น การกระโดด, การเอื้อม, และความคล่องตัวใต้แรงกดดันเกินมาตรฐาน

หยางอาจไม่เหมือนเขาแต่มีองค์ประกอบตรงจุดสำคัญเหล่านั้น

การเปลี่ยนแปลงเชิงกลยุทธ์ของทีม

หากนิวออร์ลียนส์เลือก มาร์คัส เซสเตอร์ที่ตำแหน่งที่7 (พวกเขาจำเป็นต้องเสริมเกมรุกรอบหลัง) — ก็อาจทำให้โทรอนโตไม่จำเป็นต้องสนใจผู้เล่นตำแหน่ง Guard อีกมาก และหากพวกเขาไม่ได้ออกมาคว้า Guard… ก็เหลือทางเดียว:

ผู้เล่นแนวรับใหญ่มากความสามารถที่สามารถปกป้องหลายตำแหน่งและยิงระยะไกลได้อย่างแม่นยำ — สอดคล้องกับความต้องการของโค้ชดารโกะ ราจาคอวิก ในเวลาที่ไคล-ลอวรี่ออกไปแล้ว โมเดลของเราให้คะแนนหยาง +11 Net Rating เมื่อเผชิญ Zone Defense — สูงกว่าใครๆ ในกลุ่มนี้ เพียงแค่วัยรุ่นมายาและเจลันจอหansenเท่านั้นเอง

สิ่งสำคัญเมื่อพยายามเอาชนะทีมอย่างบอสตันหรือเดนเวอร์ที่ชอบสลับระบบการป้องกัน

ข้อมูลไม่โกหก…แต่มุมมองอาจบิดเบือน

ขอชัดเจน: เราไม่อยากเห็นเรื่อง ‘เชื้อชาติ’ มาครอบงำการประเมินผลจริง ๆ แต่อยากพูดตามความจริง:

• เขาทำเฉลี่ย 18 PPG, 10 RPG และ3 BPG ในลีกดาวนำธุรกิจไทย current-block-rate/min สูงกว่าโอเชีย อั๊บโด-วาหาและไอซาไฮอา กราวเวอรืในช่วงมหาวิทยาลัยของเขา
• การควบคุมบอลภายใต้แรงกดดัน? เหนือกว่า5ใน9ผู้เล่นแนวรับใหญ่มาก่อนหน้านี้ตามภาพ Synergy analysis

เรื่องนี้ไม่เกี่ยวสายพันธุกรรมหรือภูมิภาคเลย มันเกี่ยวแค่อยู่ ประสิทธิภาพในการเล่นบาสเก็ตล้วนๆ โดยใช้มิติด้านประจักษ์ เช่น การกระโดดร่วม, การเอื้อม, และพฤติกรรมระหว่างเกม เราเคยเรียกกันว่า ‘ขนาดลำบาก’…ตอนนี้เราเรียกว่า ‘ผู้เฝ้าระวังสมอง’ และใช่ว่าสถิติก็สนับสนุนครึ่งทางแล้ว ใช่มั๊ย? ผมเชื่อว่าโทรมโตอาจจะพลาดโอกาสทองไว้น้ำตาไหล เพราะ ข้อมูลบอกชัดเจนครอบครัวขาดคนประเภทเขา