อย่าตื่นตระหนก yet

ช่วงซัมเมอร์ไม่ใช่มาราธอน

ฉันเคยพูดมาแล้ว: การสร้างทีมใน NBA ไม่ใช่เรื่องของไฟเบอร์ใหญ่ แต่เป็นเรื่องของความอดทน กับบัคส์ที่โยนเงินใส่ปัญหาเหมือนซื้อสลากกินแบ่ง — เร้าใจ มีเสียงดัง แต่มีความหมายเปล่า เขาแลกอนาคตเพื่อความประทับใจชั่วคราว จากนั้นกลับบอกว่า ‘ชนะตอนนี้’ เหรอ?

ขอชี้แจงให้ชัด: คุณสร้างทีมแกร่งได้ด้วยอารมณ์เพียงอย่างเดียวไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อมีดาวดวงหนึ่งเติบโตมาในฐานะผู้ลี้ภัยโดยไม่มีพื้นฐานใด ๆ หากคุณไม่เคารพพื้นฐานเหล่านี้ เขาจะจากไปโดยไม่มีคำเตือน และไม่มีโอกาสสองครั้ง

สปาร์สนำทางอย่างชาญฉลาด (และอาจชนะระยะยาว)

ในขณะที่ซานอันโตเนียกำลังมองหาความยั่งยืนแทนการไล่อันดับข่าวใหญ่อย่างจริงจัง เช่น เจฟฟรีย์ กรีน? ใครจำได้มั๊ย? พอดีเลย เพราะเขาเป็นหนึ่งใน ‘ตัวเลือกพอใช้’ ที่ทำอะไรไม่ได้นาน ๆ และกินพื้นที่ทรัพยากรเงินเดือนไปหลายปี

สปาร์สย้อนรอยจากความผิดพลาดครั้งเก่า เช่น กอรี่ เนล, อายุการใช้งานของแบรด มิลเลอร์ — เขาเข้าใจเวลาตัดขาดก่อนอารมณ์ฆ่าแผนงาน

ตอนเปรียบเทียบกับเดโอน: พื้นฐานแผนงานของเขาถูกสร้างบนสองผู้เล่นที่เซ็นสัญญาใหญ่มาก ๆ ในตอนแรก — สัญญาขนาดเล็กแต่มีผลเสียมหาศาล (มองเห็นไหม Michael Porter Jr.) การบริหารจัดการแบบนี้ไม่ใช่อันตราย; มันคือการฆ่าตนเองภายใต้ม่านของการเสริมกำลัง

กับดักเงินเดือนทุกทีมตกหลุม

displayed in the details above.

สิ่งที่เราควรเฝ้ามองตอนนี้

Free agency เพิ่งจะเริ่มจริง ๆ เมื่อไหร่อยู่ในคาลendars?…แต่นะบาสวิตาทำงานตามจังหวะมากกว่าฤดูกาล เป้าหมายแท้จริงเริ่มเมื่อสโมสรเข้าใจว่าพวกเขาอาจจ่ายให้นักเตะ B และ C คนละคนพร้อมกันได้อย่างไร เมื่อเงินเดือนรวมถูกควบคุมโดยภาวะราคาเพิ่มขึ้นคราวหลัง ๆ

ตรงจุดสำคัญของการตัดสินใจจริง ๆ ก็อยู่ตรงห้องประชุมเงียบ ๆ โดยแผ่นงาน Excel เปื้อนแดงมากกว่าเขียว

และจริง ๆ แล้ว? ฉันอยากเห็นแบบฝึกหัดแนวโน้มรายสัปดาห์มากกว่า TikTok Dance-off จากสองกองหลัง All-Star คนไหนคิดว่าวาไรตี้มาจากการโพสภาพบน Instagram Stories

เอาละนะ มาจิบกาแฟ เปิดแดชบอร์ดสถิติก่อน (หรือใช้อะไรจากฉัน) และรอจนถึง ปลายกรกฎาคม ก่อนจะตัดสินตำนานใครอีกก็แล้วกัน