เบทลีย์ คุ้มเสี่ยงไหม

ปัญหาการเลือกผู้เล่นในดราฟต์ระดับสูง

อย่าปฏิเสธ: เบทลีย์ไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดา เขาไม่ยอมเข้าร่วมการซ้อมก่อนดราฟต์ ส่งผลให้หลายทีมมองว่าเป็นความเสี่ยงใหญ่ แต่ในโลกกีฬา การไม่แน่นอนบางครั้งคือโอกาสแฝง ฉันได้วิเคราะห์แนวโน้มผู้เล่นมากกว่า 10,000 คนโดยใช้ Python และข้อมูลชีวภาพ และพบว่าผู้เล่นนอกกรอบมักสร้างผลกระทบใหญ่โต

เหตุผลที่หลายทีมหลีกเลี่ยงเขา

วอชิงตันไวซาร์ดส์กำลังสร้างทีมใหม่อย่างชัดเจน โดยเน้นผู้เล่นที่พิสูจน์แล้วอย่างไทและเฟียร์ การเลือกเบทลีย์จึงไม่มีทางเกิดขึ้น ส่วนเน็ตส์เองก็เดินหน้าตามหาดาวเด่น โดยไม่มีพื้นที่สำหรับความผิดพลาด อีกทั้งพวกเขายังคงไว้ซึ่งดราฟต์ปี 2027

แต่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้นที่มีแรงจูงใจและพื้นที่ในการลอง: ฮูสตันร็อกเก็ตส์

พลังอำนาจเฉพาะของร็อกเก็ตส์

ตรงนี้คือจุดรวมของข้อมูลและการวางแผน เมื่อไร้เป้าหมายเพลย์ออฟ และปราศจากเงินเดือนดาวเด่น กองกำลังของพวกเขาอาจใช้งานได้อย่างเต็มศักยภาพ หากพวกเขาโชคดีพอจะได้อะไรแบบเบทลีย์

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สำเร็จ? ก็แค่ทรัพยากรราคาถูก เพียงแค่มากกว่าความผิดพลาดเล็ก ๆ ในกระบวนการสร้างสรรค์ระยะยาว

แต่ถ้าเขาประสบความสำเร็จ?

การเข้ากันได้อย่างแท้จริง?

ลองคิดดู: เบทลีย์โดดเด่นในการยิงระยะไกลแบบปล่อยหมุน – สิ่งจำเป็นสำหรับฮูสตันนอกเหนือจากเจเลน กรีน และอัลบเปเร็น เชิงซุง สไตล์ของเขาเหมาะกับระบบเกมรับของโค้ชอูโดคา — เป็นไฟในระบบโครงสร้างแข็งแกร่ง

จินตนากำหนด: ฮารเด้น (ถ้าอยู่), กรีน, เชิงซุง (เซ็นเตอร์), อัลบเปเร็น (เพาเวอร์ฟอรเวิร์ด)… และเบทลีย์ในฐานะปืนชนิดคมกลางสนาม – คนๆ หนึ่งที่เราคาดไม่ถึงเลย มันไม่ใช่วางแผนปกติ มันคือบาสวอลบอลเชิงประสิทธิภาพ

ใช่มันมีปัญหาเรื่องประวัติ…แต่อันตรายเช่นเดียวกับตำนานหลายคนในอดีตก่อนหน้านี้ มันสำคัญกว่าไหมว่าเขาตอบคำถามเจอรกรรมได้อย่างสมบูรณ๊? มันสำคัญกว่าว่าเขาสามารถเติบโตภายใต้วัฒนธรรมของเราได้อย่างไร

การลงเดิมพันเชิงกลยุทธฯ จะคุ้มหรือ?

ฉันบอกเลย: หากคุณเชื่อมากกว่ายอดเยาวชนคนไหน ๆ ร็อกเก็ตสฺพยายามสร้างเครื่องยนตรกรรมแห่งอนาคตโดยอาศัยข้อมูลและความสามารถในการปรับเปลี่ยน – เช่นแนวคิดของจอห์นมานในUCLA โดยเน้นกระบวนการมากกว่าย่อใจเมื่อเจอสถานการณืยากลำบาก เมื่อหลายฝ่ายหลบหลี้ความเสี่ยง… คนฉลาดกลับกล้าทำ