¿Fue Klay el Mejor?

803
¿Fue Klay el Mejor?

La pregunta del nuevo aficionado

Entiendo. Empezaste a ver baloncesto en 2020 o después. Solo viste sus triples imposibles tras lesiones, con el sonido ‘splash’ en bucle. Pero cuando dicen ‘fue invencible en 2018–19’, te preguntas: ¿leyenda o mito?

Llevo años analizando eficiencia con Python y datos de Synergy Sports. Vamos a cortar el ruido.

Los números detrás del hype

En la temporada 2018–19, Klay promedió 21.5 puntos por partido, lanzó 44.7% desde más allá del arco y jugó casi 35 minutos por encuentro — siendo uno de solo tres jugadores que intentó más de 500 triples esa temporada.

Pero aquí está lo que muchos pasan por alto: no solo disparaba bien — también defendía a nivel élite. Sus win shares defensivos estuvieron entre los cinco primeros entre aleros ese año.

No era un purista anotador como Steph Curry; era un lancero de volumen con espaciado excepcional, lo que hacía difícil marcarlo incluso bajo doble equipo.

La historia real: el contexto importa

Aquella temporada, Golden State tenía dos jugadores All-NBA (Curry y Durant) y un tercero (Klay) que promediaba más de 20 PPG con una efectividad del tiro del 67%. Eso no es sostenible… pero tampoco fue casualidad.

Su porcentaje verdadero de tiro (TS%) de 64.3% se ubicó entre los seis mejores entre aleros clasificados — superior al de James Harden o Luka Dončić ese año.

Y sí, su precisión en tiros tras recibir el pase (catch-and-shoot) alcanzó un 47%, una de las mejores registradas por métricas avanzadas.

Así que no es nostalgia: es análisis estadístico lo que revela algo real ocurrió en ’18–’19.

¿Por qué los fans lo olvidan ahora?

Ves sus instantáneas actuales — quizás un resumen donde anota 37 puntos ante Brooklyn en cinco minutos — y piensas ‘ese fue su pico’. Pero olvidan que entonces jugaba sin lesiones graves, con un compañero superestrella a nivel MVP, y dentro de un sistema basado en pick-and-roll, movimientos e inteligencia táctica.

No fue solo sobre Klay calentando; fue sobre él siendo la pieza perfecta en una máquina ofensiva.

Confundimos rendimiento bajo condiciones ideales con legado solo por eso… pero los datos muestran que Klay no solo sobrevivió; floreció dentro del entorno.

Veredicto final: Nivel élite… ¿pero qué tipo?

La respuesta corta: sí, Klay Thompson alcanzó el nivel élite durante sus temporadas máximas — especialmente 2018–19. Pero lo único único no es el volumen ni el porcentaje… sino cómo lo hizo con eficiencia mientras asumía responsabilidades defensivas y química colectiva.

No era solo ‘un lanzador’. Era arquitecto de espaciado, ritmo y distribución del peso ofensivo en cada posesión.

Si eres nuevo en análisis baloncestístico o llegaste tarde al partido: no creas todo lo que ves en clips virales. La verdad está en patrones medibles — no solo momentos memorables.

Así que la próxima vez alguien pregunten si “Klay Thompson realmente alcanzó su cima”, apúntalos aquí: no solo porque metió tiros, sino porque hizo funcionar sistemas.

WindyCityStat

Me gusta10.07K Seguidores3.54K

Comentario popular (2)

TresPuntos
TresPuntosTresPuntos
1 mes atrás

Klay Thompson 2018–19?

Hindi myth — totoo talaga!

Nakita mo lang siya sa highlight na nag-37 sa Brooklyn? Oo nga… pero ang totoo? Sa loob ng isang season, siya ang architect ng sistema — not just shooter.

44.7% from three? 64.3% TS%? Top 5 sa defensive win shares among guards?

Ano ba ‘yan? Hindi basta-basta ‘di ba?

Sabi nila: “Sobra naman ang pressure.” Pero si Klay? Nagpapalit ng role parang chess player — kahit double-team, still hits.

So ano ba talaga? Hindi lang nakakagawa ng shot… kundi nagpapalawak din ng space para sa lahat.

Kung hindi ka nanood noon… huwag magtanong pa kung tunay ba ‘to. Ang sagot: Data ang tumutugon.

Ano kayo? Nag-2019 pa kayo o bago pa lang kayo magbasketbol? Comment section na! 🔥

406
27
0
Fiera da Bola
Fiera da BolaFiera da Bola
1 mes atrás

Klay no pico? Sim, mas…

Se você só chegou em 2020, pensa que o Klay era só ‘37 pontos em cinco minutos’? Ah não…

Na temporada de 2018–19 ele era um machado de dois gumes: atirava com precisão de 44,7% nos três e ainda defendia como se fosse um guarda-portal da NBA.

E olha que ele nem era o MVP — mas jogava com o Steph (MVP) e o KD (quase MVP). É tipo ter o melhor DJ do mundo no seu trio de música… e você ainda é o cara que dá o beat perfeito.

O melhor? Sua taxa de eficiência (TS%) estava acima de Harden e Luka. Ou seja: não era só ‘fogo’, era fogo com controle remoto.

Então próxima vez que alguém dizer “ele foi só sorte”, aponte para os dados… ou mostre esse vídeo do ‘soco’ na defesa contra um cinco.

Vocês acham que ele foi mesmo tão bom? Comentem lá! 🔥

175
15
0
Indiana Pacers